آگوست اوسیج کانتی، فیلمی در ژانر کمدی سیاه درام بر پایهٔ نمایشنامهای به همین نام به کارگردانی جان ولز است. این فیلم در دو رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اول برای بازیِ مریل استریپ و بهترین بازیگر نقش مکمل برای بازیِ جولیا رابرتز نامزد جایزه اسکار شد. بندیکت کامبربچ، ایوان مک گرگور و ابیگیل برسلین از دیگر بازیگران فیلم میباشند. یک خانوادهٔ بزرگ و از هم گسیخته بعد از مدتها به خاطر ناپدید شدنِ ناگهانیِ پدربزرگ دور هم جمع شدهاند…
درامکمدی
«فرانکنشتاین 2025» واقعاً یکی از عجیبترین تجربههایی بود که امسال داشتم؛ از اون فیلمایی که نه میتونی ساده بگی “شاهکاره”، نه میتونی بگی “افتضاحه”. یه ترکیب سنگین از هنر، نمایش، درام و فلسفهست… اما همهش هم بینقص نیست.
⭐ اول از خوبیهاش شروع کنم…
۱. از نظر بصری واقعاً چشمنوازه
گییرمو دلتورو یه کارگردانه که بلدِ تصویر بسازه، نه فیلم.
طراحی صحنهها، رنگها، نورها… همهچی یه حس گوتیکِ سنگین داره.
از اون فیلماش که میتونی هر فریم رو بزاری پوستر.
موجود داستان هم طراحی فوقالعادهای داره؛ هم ترسناک، هم مظلوم.
۲. بُعد انسانی مخلوق محشره
این فیلم بهترین تصویر از “هیولا” رو نشون میده.
هیچوقت موجود داستان اینقدر آدمحسابی، احساسی و شکننده نبوده.
تو خیلی جاها حتی دلت براش میسوزه، نه اینکه بترسی.
۳. بازیگریها فوقالعادهست
جیکوب الوردی در نقش مخلوق میدرخشه.
اسکار ایزاک هم کاملاً باورپذیره؛ یه دانشمند وسواسی که معلوم نیست بیشتر دنبال علمه یا فراره از دردهای خودش.
این دو نفر عملاً فیلم رو نگه میدارن.
۴. فیلم پر از سؤالهای اخلاقیه
فیلم میپرسه:
«اگه بتونی زندگی بسازی، آیا حق داری؟»
دلتورو خیلی خوب نشون میده که آفرینش بدون مسئولیت، چه فاجعهای میشه.
این بخشش واقعاً قویه.
❌ اما… مشکلاتش هم کم نیست
۱. ریتم فیلم کُنده؛ بیرحمانه کُند
۱۴۹ دقیقه واقعاً زیادیه.
بعضی سکانسها کشدارن، بعضی دیالوگها زیادی طولانی میشن،
و بخشهای مهم داستانی (مثل پایان) تند رد میشن.
تعادل خوب نیست.
۲. تغییرات دلتورو از رمان همیشه جواب نداده
دلتورو بعضی شخصیتها رو حذف یا اضافه کرده، بعضی رو عوض کرده.
برای کسایی که رمان مری شلی رو دوست دارن، این نسخه گاهی سطحیتر بهنظر میرسه.
۳. بیش از حد “نمایشی” میشه
یهجایی دیگه احساس میکنی دلتورو داره با صحنهها پُز میده.
زیبایی بصری عالیه، ولی گاهی داستان زیرِ سایهاش گم میشه.
این باعث میشه عمق دراماتیک شخصیتها گاهی کمرنگ بشه.
۴. نظر تماشاگرا نسبت به فیلم دو قطبیه
بعضیا گفتن شاهکاره.
بعضیا گفتن سطحیه و فقط خوشگله.
من شخصاً میگم:
فیلم احساس داره، اما روایتش گاهی لنگ میزنه.
🎯 جمعبندی من
«فرانکنشتاین 2025» فیلمیه که نمیشه راحت ازش گذشت.
نه یه وحشت خالصه، نه یه درام کلاسیک، نه یه نسخه وفادار به رمان.
یه تفسیر شخصی از دلتوروئه:
پر از زیبایی، احساس، و البته چندتا ضعف جدی.
برای من،
فیلم ارزش دیدن داره… اما کامل نیست.
📊 امتیازدهی بخشبهبخش
داستان ⭐ 7/10 — قوی ولی گاهی سطحی و شتابزده
بازیگری ⭐ 9/10 — یکی از بهترین نقاط فیلم
کارگردانی دلتورو ⭐ 8/10 — خلاقانه، اما کمی نمایشی
موسیقی و صداگذاری ⭐ 8.5/10 — درست در جاهای لازم مینشیند
طراحی صحنه و جلوهها ⭐ 10/10 — بیرقیب
وفاداری به رمان ⭐ 6/10 — تغییرات زیاد
ریتم و تدوین ⭐ 6.5/10 — کشدار با پایان عجولانه
🎖 امتیاز نهایی
⭐ 7.5/ 10
در کل قشنگه و جلوه ویژه عالی داره همه چی خوشگله تو این فیلم
ترسناک نیست اصلا، زمان فیلم خیلی زیاده میتونستند کمترش کنند،دوساعت نیم باید وقت بگذاری مثل فیلم هندی ولی خب اگر یکم ازش ببینی دوست داری ادامشم ببینی ولی فقط برای یکبار.